عمادالدین زوزنی
لغت‌نامه دهخدا
عمادالدین زوزنی . [ ع ِ دُدْ دی ن ِ زو زَ ] (اِخ ) از شعرای قرن هشتم هَ . ق . مشهور به عماد زوزنی و ملک عماد خوافی زوزنی . وی از شعرای عهد سلاجقه و مداح طغان شاه و اهل زوزن و از تلامذه ٔ سیدحسن غزنوی بود. وی پس از مدتی مداحی ، به ارشاد امام غزالی ترک دنیا گفت . و قدم به دایره ٔ سیر و سلوک و تصوف گذاشت . این دو بیت از اشعار اوست که در حین استیذان ورود به مجلس غزالی گفته است :
خرد را دوش می گفتم که این کهنه جهان از کی
شداز غوغای شیطان و ز سودای هوی خالی
خرد گفتا عجب دارم که می دانی و می پرسی
بعهد علم غزالی ، بعهد علم غزالی .
عماد زوزنی را درباره ٔ تاریخ وفات زین الدین ابوبکر تایبادی (متوفی در سال 791 هَ . ق .) قطعه شعری است که در تاریخ حبیب السیر منقول است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 129 از قاموس الاعلام ج 5 ص 3205 و سفینةالشعراء ص 33) (الذریعه ج 9 ص 766 از تذکره ٔ دولتشاه سمرقندی ج 1 ص 42 و آتشکده ٔ آذر ص 77 و نفحات الانس و مجمعالفصحاء ج 1 ص 352 و روزروشن ص 474). نیز رجوع به تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 641 و ج 3 ص 543 شود.
خرد را دوش می گفتم که این کهنه جهان از کی
شداز غوغای شیطان و ز سودای هوی خالی
خرد گفتا عجب دارم که می دانی و می پرسی
بعهد علم غزالی ، بعهد علم غزالی .
عماد زوزنی را درباره ٔ تاریخ وفات زین الدین ابوبکر تایبادی (متوفی در سال 791 هَ . ق .) قطعه شعری است که در تاریخ حبیب السیر منقول است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 129 از قاموس الاعلام ج 5 ص 3205 و سفینةالشعراء ص 33) (الذریعه ج 9 ص 766 از تذکره ٔ دولتشاه سمرقندی ج 1 ص 42 و آتشکده ٔ آذر ص 77 و نفحات الانس و مجمعالفصحاء ج 1 ص 352 و روزروشن ص 474). نیز رجوع به تاریخ حبیب السیر چ خیام ج 2 ص 641 و ج 3 ص 543 شود.
