عمادالدین طبری

عمادالدین طبری . [ ع ِ دُدْ دی ن ِ طَ ب َ ] (اِخ ) محمدبن علی بن محمدبن علی طبری آملی ، مکنی به ابوجعفر وملقب به عمادالدین . وی از علمای شیعه ٔ اواسط قرن ششم هَ . ق . و از تلامذه ٔ شیخ ابوعلی بن شیخ طوسی بود. وشاذان بن جبرئیل و قطب راوندی (متوفی در 573 هَ . ق .) از وی روایت کنند. او در سال 560 هَ . ق . از بعضی مشایخ خود اجازه داشته است . او راست : 1 - بشارةالمصطفی لشیعة المرتضی . 2 - الزهد و التقوی . 3 - الفرج فی الاوقات والمخرج بالبینات . (از ریحانة الادب ج 3 ص 129 از روضات الجنات ص 491. و مستدرک الوسائل ص 476).