عمادالدین مروزی

عمادالدین مروزی . [ ع ِ دُدْ دی ن ِ م َرْ وَ ] (اِخ ) ذوالفقاربن محمدبن معبدبن حسن حسنی مروزی ، مکنی به ابوالصمصام و ابوالوضاح و ملقب به عمادالدین و مشهور به سیدعمادالدین . نام او را به صورت «سیدذوالفقاربن مَعَدّ حسینی مروزی » نیز آورده اند. وی از علما و فقهای نامی امامیه در قرن ششم هَ. ق . بود که از شیخ طوسی (متوفی 460 هَ . ق .) و سیدمرتضی (متوفی 436 هَ . ق .) و دیگران روایت می کند. و خود از مشایخ روایت ابن شهرآشوب و قطب راوندی و دیگران بوده است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 107 از هدیة العارفین ص 23 و مستدرک الوسائل ص 495 و تنقیح المقال ).