عمادی

عمادی . [ ع ِ ] (اِخ ) عبدالرحمان بن محمدبن محمدبن محمدبن محمدبن عمادالدین عمادی دمشقی حنفی . فقیه و مفسر و ادیب قرن یازدهم هَ . ق . وی از فضلای عهد خود و ممدوح شعرا بود و در سال 978 هَ . ق . 1570 م . دردمشق متولد شد و در هفدهم جمادی الاولی سال 1051 هَ .ق . / 1641 م . در سن هفتادوسه سالگی درگذشت و در مقبره ٔ باب الصغیر دمشق دفن گشت . او راست : 1- تحریرالتأویل علی ما فی معانی بعض آی التنزیل . 2- الروضة الریافیمن دفن بداریا. 3- الصلاة الفاخرة بالاحادیث المتواترة. 4- المستطاع من الزاد لأفقر العباد ابن العماد. 5- المنسک . 6- الهدایة. 7- هدیة ابن العماد لِعُبّاد العباد فی الصلاة. و نیز او را اشعاری است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 131). و رجوع به مآخذ ذیل شود: هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 549. حدیقةالافراج احمد انصاری ص 132. سلافةالعصر ابن معصوم ص 372. الکشاف طلس ص 77. کشف الظنون حاجی خلیفه ص 1829. ایضاح المکنون بغدادی ج 1 ص 594 و ج 2 ص 724. فهرس دارالکتب المصریة ج 5 ص 208 و ج 8 ص 151. فهرست الخدیویة ج 1 ص 156 و ج 2 ص 569. فهرس المؤلفین بالظاهریة، نسخه ٔ خطی . عرف البشام فیمن ولی فتوی دمشق الشام خلیل مرادی ، نسخه ٔ خطی .