عماری

عماری . [ ع َم ْ ما ] (اِخ ) عبدالرحمان بن ابی عمرو احمدبن محمدبن اسحاق بن ابراهیم بن عماربن یحیی بن عباس انصاری خزرجی عماری ، مکنی به ابومحمد واز فرزندان قیس بن سعدبن عبادة است . او از اهالی نیشابور و حافظ و عالمی ثقه بود. و نزد ابوالعباس محمدبن اسحاق ضیعی و ابوعلی حامدبن محمد الرفا هروی در عراق و حجاز حدیث شنید. و در سال 394 هَ .ق . در سن پنجاه وهفت سالگی درگذشت . (از اللباب فی تهذیب الانساب سمعانی ج 2 ص 150). رجوع به تاج العروس شود. این شخص ظاهراً همان بزرگ خاندان عماریان بیهق است که ابن فندق از آنان نام برده است . رجوع به عماریان بیهق شود.