عمر شافعی
لغتنامه دهخدا
عمر شافعی . [ ع ُ م َ رِ ف ِ ](اِخ ) ابن احمدبن عمر شافعی ، مکنی به ابوحفص و مشهور به ابن سریج . فقیه بود و در سال 340 هَ .ق . درگذشت . او راست : تذکرةالعالم و المتعلم در فروع فقه . (از معجم المؤلفین از هدیة العارفین بغدادی ج 1 ص 781).
