عمر
لغت‌نامه دهخدا
عمر. [ ع ُ م َ ] (اِخ ) ابن علی بن سالم بن صدقه ٔ لخمی اسکندری فاکهانی . ملقب به تاج الدین . از علمای نحو اسکندریه در اواخر قرن هفتم و اوایل قرن هشتم هجری . رجوع به تاج الدین (فاکهانی ...) و مآخذ ذیل شود: الاعلام زرکلی ج 5 ص 217، البدایة و النهایة ج 14 ص 168، الدرر الکامنة ج 3 ص 178 و بغیةالوعاة ص 362.
