عواء

عواء. [ ع ُ ] (ع اِ) عوا. بانگ گرگ و سگ و جز آن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بانگ گرگ و سگ و شغال و روباه و آهو. (آنندراج ) (غیاث اللغات ) : طالع او به طوع دبران ادبار و غوای عوای خذلان منحوس شد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 247).
- پرعوا ؛ با بانگ بسیار. پر هیاهو و فریاد و بانگ :
سماع مطربان به گرد او درون
زئیر شیر و گرگ پرعوای او.

منوچهری .