عواف

عواف . [ ع ُ ] (ع اِ) شکار که شیر به شب شکار کند و خورد. و آنچه حاصل شده باشد کسی را. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). آنچه شیر در شب شکار کند و بدرد. و نیز هرچه شخص در شب به دست بیاورد، عواف نامیده میشود. (از اقرب الموارد). عُوافة. رجوع به عوافة شود.