عوده
لغتنامه دهخدا
عوده . [ ع َ دَ ] (اِخ ) دهی از دهستان شاخه و بنه (باوی ) بخش مرکزی شهرستان اهوازبا 350 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ گوپال و چاه . محصول آنجا غلات و برنج است . ساکنان این ده از طایفه ٔ کعبی شادگان هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).