عیب شویلغتنامه دهخداعیب شوی . [ ع َ / ع ِ ] (نف مرکب ) عیب شوینده . ازبین برنده ٔ عیب . زداینده ٔ نقص : چو دریا شدم دشمن عیب شوی نه چون آینه دوست را عیب جوی .نظامی .