عیسی ره نشین
لغتنامه دهخدا
عیسی ره نشین . [ سی ِ رَه ْ ن ِ ] (ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) کنایه است از شعاع آفتاب . (آنندراج ) (انجمن آرا). شعاع و پرتو آفتاب . (ناظم الاطباء). || آفتاب . (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || طبیب حاذق . (ناظم الاطباء). طبیب که بر سر ره نشیند. (آنندراج ). طبیب حاذق که در مطب راه نشیند. (انجمن آرا).