عیلة

عیلة. [ ع َ ل َ ] (ع اِمص ) درویشی و فاقه . (از منتهی الارب ). اسم است از مصدر عَیل . (از اقرب الموارد). درویشی . (دهار) (غیاث ). درویشی و فقر و فاقه . (ناظم الاطباء). گویند: طال عیلتی ایاک ؛ یعنی دراز شد احتیاج من به تو. (منتهی الارب ). رجوع به عیلت شود : و ان خفتم عیلة فسوف یغنیکم اﷲ من فضله . (قرآن 28/9). || (اِ) بمعنی عَیِّل است . (از اقرب الموارد). رجوع به عیّل شود.