غبار یتیمی
لغتنامه دهخدا
غبار یتیمی . [ غ ُ رِ ی َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کدورتی که بسبب یتیمی بر روی طفل پدید آید :
از گوهرش غبار یتیمی نمیرود
آن را که چون صدف لب خواهش فراز شد.
از گوهرش غبار یتیمی نمیرود
آن را که چون صدف لب خواهش فراز شد.
صائب (از آنندراج ).