غبط

غبط. [ غ َ ] (ع مص ) رشک نمودن و آرزو بردن به حال کسی بی آن که زوال آن خواهد از وی .غبطه غبطاً و غبطة و منه فی الدعاء: «اللهم غبطاً لا هبطاً»؛ ای نسالک الغبطة و نعوذ بک ان نهبط عن حالنااو منزلةً بغبط علیها. || دست بر دنب و تهیگاه گوسپند نهادن تا بداند که فربه است یا لاغر. || دست بر پشت زدن که پیه دارد یا نی . (منتهی الارب ). || راضی بودن . (دزی ج 2 ص 200). || تحریک احساسات و تمایلات کسی . (دزی ایضاً). || لذت بردن از. (دزی ایضاً). || (اِ) دسته ٔ کشت دروده . ج ، غبوط. (منتهی الارب ).