غبوبةلغتنامه دهخداغبوبة. [ غ ُ بو ب َ ] (ع مص ) شب ماندن طعام . (تاج العروس ) (المنجد)، خواه فاسد شودیا نه ، و بعضی به گوشت اختصاص داده اند. (تاج العروس ). || گندیدن طعام . (المنجد). || به آخر رسیدن کار. (المنجد). رجوع به غُبوب شود.
