غذی

غذی . [ غ َ ذی ی ] (ع اِ) غدوی (به دال ). غذوی . || بره و بزغاله ٔ نوزاده ، نر یا ماده . سخلة. (از اقرب الموارد). بزغاله . ج ، غِذاء. || بچگان و خردان شتر. (منتهی الارب ). صغار المال . (اقرب الموارد). غَذی ّ المال صغار کالسخال و نحوها فعلی هذا یکون الغذی من الابل و البقر و الغنم .قال : و یقال غذی المال و غذویه . (تاج العروس ). || (ص ) به معنی صفت مشبهه بر وزن فعیل ؛ یعنی پرورده نعمت نیز بکار رفته : فانه لما رسم بالاوامر المطاعة العالیة... بوضع کتاب فی ادویة المفردة... قابل عبد عتباتها و غذی نعمتها هذه الاوامر العالیة بالامتثال . (دیباچه ٔ مفردات ابن البیطار ج 1 ص 1).