غرانق
لغت‌نامه دهخدا
غرانق . [ غ ُ ن ِ ] (ع ص ) جوان سپید خوب صورت . (منتهی الارب ): شاب غرانق ؛ جوان تمام خلقت نازک اندام . امراءة غرانق و غرانقة؛ زن جوان پرگوشت . || (اِ) گیاه نرم که در بیخ عوسج روید. (منتهی الارب ). قیل الغرنوق و الغرانق الذی یکون فی اصل العوسج اللین النبات . (اقرب الموارد).
