غربت زده

غربت زده . [ غ ُب َ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه از شهر و وطن خود دور و مهجور باشد. غربت دیده . (آنندراج ) :
رنگ و بو پرده ٔ بینائی بلبل شده است
یک نفس شبنم غربت زده مهمان گل است .

صائب (از آنندراج ).

- امثال :
غربت زده مهربان باشد . (امثال و حکم دهخدا ذیل غربت ).