غرغره
لغتنامه دهخدا
غرغره . [ غ َ غ َ رَ / رِ ](اِ) سر گلو از سوی دهان . غرغر. خرخره :
پرورده باد جان تو از هر حدیث خوش
جان منازع تو رسیده به غرغره .
رجوع به غرغر شود.
پرورده باد جان تو از هر حدیث خوش
جان منازع تو رسیده به غرغره .
سوزنی .
رجوع به غرغر شود.
