غریب نواز

غریب نواز. [ غ َ ن َ ] (نف مرکب ) نوازنده ٔ مردمان درویش و مسافر و بینوا. (ناظم الاطباء). آنکه غریب رابنوازد. غریب پرور. غریب دوست . غریب پرست :
ادب مگیر و فصاحت مگیر و شعر مگیر
نه من غریبم و شاه جهان غریب نواز.

ابوالحسن آغاجی .

با غریبان رنجدیده بساز
تا فلک خواندت غریب نواز.

نظامی .

گفت با کرد کای غریب نواز
از غریبان بسی کشیدی ناز.

نظامی .