غریو داشتن

غریو داشتن . [ غ ِ وْ ت َ ] (مص مرکب ) بانگ و فریاد برآوردن . شور و غوغا کردن . غریو کردن . غریو برآوردن . غریو برزدن . غریو برکشیدن . رجوع به غریو شود :
فتادند بر خاک بیهوش و تیو
همی داشتند از غم دل غریو.

اسدی (گرشاسب نامه ).

بی آب دیده بر طرف جویبارگل
قمری غریو دارد بر جست و جوی یار.

سوزنی .