غصه خور
لغت‌نامه دهخدا
غصه خور. [ غ ُص ْ ص َ / ص ِ خوَرْ / خُرْ ] (نف مرکب ) غم خورنده . اندوهگین :
ناامیدان غصه خور مائیم
عبرت کار یکدگر مائیم .
از دم روزه دهن شسته به هفت آب و زمی
هفت تسکین دل غصه خور آمیخته اند.
ناامیدان غصه خور مائیم
عبرت کار یکدگر مائیم .
خاقانی .
از دم روزه دهن شسته به هفت آب و زمی
هفت تسکین دل غصه خور آمیخته اند.
خاقانی .
