غضائری

غضائری . [ غ َ ءِ ] (اِخ ) حسین بن حسن بن محمدبن قاسم بن محمدبن یحیی بن جلیس بن عبداﷲ مخزومی ، معروف به غضائری و مکنی به ابوعبداﷲ. او از اهل بغداد بود. از ابوبکر محمدبن یحیی صولی و اسماعیل بن محمد الصغار و محمدبن عمروالرزاز و ابوعمروبن السماک و احمدبن سلمان نجار و جعفر خلدی حدیث شنید. ابوبکر خطیب از وی یاد کند و گوید: از او حدیث نوشتیم و ثقه و فاضل بود. او در محرم سال 414 هَ . ق . درگذشت و در مقبره ٔباب حرب دفن گردید. (از انساب سمعانی ورق 409 ب ).