غفار

غفار. [ غ َف ْ فا ] (ع ص ) نیک آمرزگار. از صفات خدای تعالی است . (منتهی الارب ). آمرزنده وپوشنده ٔ گناه . ج ، غفارون . (مهذب الاسماء). آمرزنده ٔ گناهان . (ترجمان علامه ٔ جرجانی ص 73). درگذارنده . بسیار پوشاننده . مؤنث آن غفارة. (از اقرب الموارد). غفور. عَفُوّ. صَفّاح . صَفوح : و انی لغفار لمن تاب و آمن و عمل صالحاً ثم اهتدی . (قرآن 82/20).
گرش ولایت و فرمان و ملک و گنج نماند
بماند رحمت پروردگار غفارش .

سعدی .

|| بسیار پوشاننده . صیغه ٔ مبالغه از غَفَرَ. مؤنث آن غفارة است . (از اقرب الموارد). || (اِخ ) نامی از نامهای خدای تعالی . (مهذب الاسماء). غفارالذنوب :
دانی ز چه یک نام حق آمد غفار
یعنی که به مجرمان عاصی رحم آر
گر جاهلی از جهل نکردی گنهی
پس عفو همیشه مینشستی بیکار.

خاقانی .

برای ختم سخن دست بردعا دارم
امیدوار قبول از مهیمن غفار.

سعدی (صاحبیه ).