غلاطیان
لغت‌نامه دهخدا
غلاطیان . [ غ َ ] (اِخ ) ساکنان غلاطیه (یا گالاثی ). رجوع به غلاطیه و گالاثی شود.
- نامه ٔ غلاطیان ؛ نامه ای است که پولس به مردم غلاطیه نوشته است ، احتمال میرود وی نامه را در قرنتس به سال 57 یا 58 نوشته باشد. او در این نامه غلاطیان را به سبب دوری از مسیح و راستی سخت توبیخ کرد و تسلط و تعلیمات رسالت خود را ثابت نمود و مدلل کرد که آنها را از خود مسیح یافته است ، و با قوت و جرأت تمام تعلیم اعظم و عمده ٔ دین مسیح یعنی عادل شمرده شدن به توسط ایمان را با نسبتهای آن به شریعت و به رفتار مقدس بیان میکند و آزادی فرزندان خدا را به طور کامل توضیح میدهد. عباراتش عتاب آمیز و محبت انگیز است . و موضوع آن با نامه ٔ رومانیان و همچنین زمان نگارش هر دوی آنها ظاهراً یکی است . کلیساهای غلاطیه در تاریخ کلیسا تخمیناً مدت 900 سال مذکور است . (از قاموس کتاب مقدس ). رجوع به غلاطیه شود.
- نامه ٔ غلاطیان ؛ نامه ای است که پولس به مردم غلاطیه نوشته است ، احتمال میرود وی نامه را در قرنتس به سال 57 یا 58 نوشته باشد. او در این نامه غلاطیان را به سبب دوری از مسیح و راستی سخت توبیخ کرد و تسلط و تعلیمات رسالت خود را ثابت نمود و مدلل کرد که آنها را از خود مسیح یافته است ، و با قوت و جرأت تمام تعلیم اعظم و عمده ٔ دین مسیح یعنی عادل شمرده شدن به توسط ایمان را با نسبتهای آن به شریعت و به رفتار مقدس بیان میکند و آزادی فرزندان خدا را به طور کامل توضیح میدهد. عباراتش عتاب آمیز و محبت انگیز است . و موضوع آن با نامه ٔ رومانیان و همچنین زمان نگارش هر دوی آنها ظاهراً یکی است . کلیساهای غلاطیه در تاریخ کلیسا تخمیناً مدت 900 سال مذکور است . (از قاموس کتاب مقدس ). رجوع به غلاطیه شود.
