غلچه

غلچه . [ غ َ چ َ ] (اِخ ) قومی از نژاد ایرانی ساکن افغانستان است که در وخان و بدخشان اقامت دارند و به زبانهای ایرانی که با فارسی اختلاف دارند تکلم کنند. (دائرة المعارف اسلام طبع فرانسوی ج 1 ص 157 ذیل کلمه ٔ افغانستان به نقل حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ). این کلمه در کتب تاریخ به صورتهای گوناگون آمده : غلزه . (مجمل التواریخ چ اقبال ص 3 و مجمل التواریخ گلستانه مواضع متعدد) غلچه ، غلجائی ، غلیجائی و علیجانی در نسخ آتشکده ٔ آذر و همچنین در نسخ مختلف دره ٔ نادره و جهانگشای نادری . مؤلف «الکنوز العامرة فی شرح درة النادرة» غلجائی را غلیزائی نوشته و آن را نام قبیله ای دانسته است ، سپس نویسد: لفظ پشتو است و معنی ترکیبی آن پسر دزداست . و سایکس آن را خلج دانسته است . (از دره ٔ نادره چ شهیدی ص 122 حاشیه ٔ 4). رجوع به غلچه (اِ) شود.