غمازی

غمازی . [ غ َم ْ ما ] (حامص ) وشایت . (مقدمة الادب زمخشری ). غماز بودن . سخن چینی . غمز. نمیمة. رجوع به غَمّاز شود :
چو مشک عشق توغماز من شد ای دل و جان
بدیع نبود از مشک و عشق غمازی .

سوزنی .

کسی چه عیب کند مشک را بغمازی ؟

ظهیر فاریابی .

از قمر اندوخته شب بازیی
وز سحر آموخته غمازیی .

نظامی .

نی مرااو تهمت دزدی نهد
نی مهارم را به غمازی دهد.

مولوی (مثنوی ).