غمکش
لغتنامه دهخدا
غمکش . [ غ َ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) آنکه غم کشد.غمناک . غمدار. غمزده . غمدیده . غمرسیده :
چو پیروزه گشته ست غمکش دل من
ز هجران آن دو لب بهرمانی .
در سایه ٔ آن زلف مشوش که تراست
ای بس دل سرگشته و غمکش که تراست .
میی کوست حلوای هر غمکشی
ندیده بجز آفتاب آتشی .
چو پیروزه گشته ست غمکش دل من
ز هجران آن دو لب بهرمانی .
ابوالحسن بهرامی .
در سایه ٔ آن زلف مشوش که تراست
ای بس دل سرگشته و غمکش که تراست .
انوری .
میی کوست حلوای هر غمکشی
ندیده بجز آفتاب آتشی .
نظامی (از آنندراج ).