غنظیانلغتنامه دهخداغنظیان . [ غ ِ ] (ع ص ) مرد فاحش پلیدزبان . (منتهی الارب ) (آنندراج ): رجل غنظیان ؛ای فاحش بذی . (قطر المحیط). || آنکه مردم را مسخره کند. مؤنث آن غنظیانة. (اقرب الموارد).
