غنو

غنو. [ غ ُ ن َ ] (اِ) خواب . مقابل بیداری . (فرهنگ رشیدی ) (از برهان قاطع). رجوع به غنودن شود :
چون یقینم که نگیردت همی خواب و غنو
من بی طاعت در طاعت تو چون غنوم .

ناصرخسرو (از فرهنگ رشیدی ) (آنندراج ).

|| (فعل امر) فعل امر از غنودن ، یعنی بخواب و در خواب شو. (از برهان قاطع). رجوع به غنودن شود.