غنینه

غنینه . [ غ َ ن َ / ن ِ ] (اِ) جای مگس و زنبور و جز آن . (فرهنگ رشیدی ) (از آنندراج ). جای زنبور نحل ، و غنینه ٔ منج ، خانه ٔ زنبور است و به عربی خَشرَم خوانند. (از برهان قاطع): غَنینه ٔ مُنج ؛ خانه ٔ زنبورعسل . کندو. رجوع به برهان قاطع، فرهنگ رشیدی و مدخل های منج و کندو شود.