غور

غور. (ص ، اِ) حیز و مخنث . (از برهان قاطع). || (اِ) فتق . (ناظم الاطباء). || مخفف غوره بمعنی مطلق میوه ٔ نرسیده و خام . در ترکیب غوربا نیز هاء غوره به تخفیف افتاده است . رجوع به غوره و غوربا شود :
بار درخت دهر تویی جهد کن مگر
بی مغز نوفتی ز درختت چو گوز غور.

ناصرخسرو.

- غور شدن ؛ مبتلا شدن به فتق . (از ناظم الاطباء). رجوع به غُر بمعنی دبه خایه شود.