غویر

غویر. [ غ ُوَ ] (اِخ ) نام جایی است در شعر هذیل ، به عین مهمله نیز گفته اند. عبدمناف بن ربع هذلی گوید :
اءَلا اءَبلغ بنی ظفر رسولاً
و ریب الدهر یحدث کل حین
اءَحقاً اءَنکم لما قتلتم
ندامای الکرام هجرتمونی ؟
فان لدی التناضب من غویر
اءَباعمرو یخر علی الجبین .

(از معجم البلدان ).