غیاث الدین

غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (سید...) فضل اﷲ رادکانی . وی از دانشمندان و بزرگان عهد میرزا ابوالقاسم بابر (قرن نهم هجری ) بود، لطافت طبعو طلاقت لسان و خطی نیکو داشت ، و پیوسته مورد توجه پادشاهان و حکام بود. وفات او به سال 867 هَ . ق . در هرات اتفاق افتاد. (از حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 61).