غیاث الدین

غیاث الدین . [ ثُدْ دی ] (اِخ ) (امیر...) از فرقه ٔ حروفیه است . او راست : «استوانامه » مثنویی به زبان فارسی که راجع به حکایت رفتن اسکندر در پی آب حیات است . تألیف یا تحریر کتاب به سال 970 هَ . ق . است . (از تاریخ ادبیات ایران از سعدی تا جامی تألیف ادوارد براون ترجمه ٔ علی اصغر حکمت ص 403). رجوع به همین کتاب شود.