غینة

غینة. [ غ َ ن َ ] (اِخ ) موضعی است به یمامه . (منتهی الارب ) (از معجم البلدان ). اعشی گوید :
حتی تحمل منه الماء تکلفة
روض القطا فکثیب الغینة السهل .

(از معجم البلدان ).