فارغ کردن

فارغ کردن . [ رِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) آسوده کردن :
پیش او بنوشت شه کای مقبلم
وقت آمد زود فارغ کن دلم .

مولوی .

|| پایان دادن . || زایانیدن .