فایتلغتنامه دهخدافایت . [ ی ِ ] (ع ص ) فائت . ازمیان رفته . فوت شده : اگر غفلت و تقصیری در راه آید فرصت فایت گردد. (سندبادنامه ص 218). اگر آن نکته ها به دست نیامده باشد غبنی باشد از فایت شدن آن . (از بیهقی ). رجوع به فائت شود.
