فتاده

فتاده . [ ف ُ / ف ِ دَ / دِ ] (ن مف / نف ) افتاده :
یا به یاد این فتاده ٔ خاک بیز
چونکه خوردی جرعه ای بر خاک ریز.

مولوی .

مردی نبود فتاده را پای زدن .

پوریای ولی .

رجوع به افتادن و فتادن شود.