فحفحةلغتنامه دهخدافحفحة. [ ف َ ف َ ح َ ] (ع مص ) درست کردن دوستی را و بی آمیغ گردانیدن . || عارض شدن گرفتگی در گلو در آواز. (منتهی الارب ). رجوع به فحفاح شود. || دمیدن در خواب . (منتهی الارب ).
