فخرالدینلغتنامه دهخدافخرالدین . [ ف َرُدْ دی ] (اِخ ) (مولانا...) فخر دردمندان و درویشان بود و مرهم ریش دلریشان . معمیات مشکل را آسان می گشود و معما نیز می گفت . (مجالس النفائس چ حکمت ص 254).
