فدامةلغتنامه دهخدافدامة. [ ف َدْ دا م َ ] (ع اِ) فَدّام . فَدام . فَدّوم . گویند: از فرط فدامت گویی بر دهانش فَدّامة نهاده است . (اقرب الموارد). رجوع به فدم و فَدّام [ ف َ د د ] شود.
