فرآشوبیدن

فرآشوبیدن . [ ف َ دَ ] (مص مرکب ) برآشوبیدن . برآشفتن . فرآشفتن :
چون کار جهان چنین فراشوبد
سر برکند از جهان جهانداری .

ناصرخسرو.

رجوع به فرآشفتن شود.