فرابه

فرابه . [ ف َ ب َ ] (اِخ ) مردی بوده است در قرن پنجم هجری از ملوک کابل . ملک اعظم بر او خشم گرفت و از پیش خودش براند. و او با جماعتی از حواشی و ممالیک وخدمتگارانش از پیش او بیرون آمد و آمد تا به زمین قم و بدین موقع فرودآمد. (از ترجمه ٔ تاریخ قم ص 65).