فرازبردن

فرازبردن . [ ف َ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) نزدیک بردن . پیش بردن :
به شیر آنکسی را که بودی نیاز
بدان خواسته دست بردی فراز.

فردوسی .

به ساغر لب خویش بردم فراز
مرا هر لبی گشت چون شکّری .

منوچهری .

رجوع به فراز شود.