فرخ سیر
لغتنامه دهخدا
فرخ سیر. [ ف َرْ رُ ی َ ] (ص مرکب ) آنکه سیرتی پاک و خصال ستوده دارد. نیکوسیر :
خسرو فرخ سیر بر باره ٔ دریاگذر
با کمند اندر میان دشت چون اسفندیار.
رجوع به فرخ شود.
خسرو فرخ سیر بر باره ٔ دریاگذر
با کمند اندر میان دشت چون اسفندیار.
فرخی .
رجوع به فرخ شود.