فردخانه

فردخانه . [ ف َ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) از: فرد عربی به معنی یگانه و تنها + خانه . (حاشیه ٔ برهان چ معین ). خانه ای باشد که مردم غریب از راه رسیده در آنجا فرودآیند. || خلوت را نیز گویند و آن خانه ای باشد که در خانقاه سازند یعنی چله خانه و آن خانه ٔ کوچکی باشدکه مردم در آن به چله نشینند. (برهان ) :
هر بیان آفتاب برهانی
هر سخن فردخانه ٔ جانی .

سنائی .