فردرو

فردرو. [ ف َرْدْ رَ / رُو ] (نف مرکب ) کسی که تنها رود و محتاج بدرقه نباشد. (آنندراج از بهار عجم ). مجرد. که به توکل و اعتماد به حق رود :
دامن فردروان گیر اگر حق طلبی
به صدای جرس قافله از راه مرو.

صائب .