فرسارلغتنامه دهخدافرسار. [ ف َ ] (اِ) قوت عدل و نیروی داد. (آنندراج ).و آن از اختیار نمودن حد متوسط در عقل و شهوت و غضب و تهذیب قوت عملی حاصل شود. (انجمن آرا). از برساخته های دساتیر است . رجوع به فرهنگ دساتیر ص 257 شود.
